Statua św. Ludwika de Montfort w bazylice św. Piotra w Rzymie    

 

     Statua świętego Ludwika, jako założyciela trzech zgromadzeń zakonnych, znajduje się w bazylice św. Piotra w Rzymie od 8. grudnia 1948 roku. Upamiętnia ona wielką pielgrzymkę, jaką święty odbył w 1706 roku, pokonując pieszo ponad 2000 km, aby spotkać ówczesnego papieża Klemensa IX. Statua znajduje się w środkowej nawie bazyliki. Tuż po wejściu do bazyliki, patrząc w kierunku ołtarza głównego, z lewej strony zauważa się w zagłębieniach ściany dwa rzędy figur świętych. Statua św. Ludwika jest drugą rzeźbą od lewej strony w górnym rzędzie i jest dziełem rzymskiego rzeźbiarza Galileo Parisini. 

     Biskup Luçona domagał się, aby w litaniach na cześć św. Ludwika dodane zostały wezwania „żarliwy głosiciel Krzyża, apostoł różańca świętego i wierny sługa Maryi”. 

 

Przesłanie figury:

 

     Artysta postarał się przedstawić wszystkie główne cechy duchowej fizjonomii św. Ludwika. Twarz świętego ukazuje jego oddanie apostolatowi; prawa ręka jest wzniesiona ku górze jako pewien pełen napięcia gest nakazu, zaś lewa ręka jest lekko opuszczona i na niej opiera się krzyż., Święty przyciąga krzyż ku sobie, niczym delikatnie go przytulając. Ten gest wzywa nas do czytania tekstów św. Ludwika, mówiących o krzyżu Jezusa. W szczególny sposób wzywa do Listu do przyjaciół Krzyża. Postura świętego jest mocna, taka jakim Montfort był w życiu. Symbolizuje ono silnego ducha Montforta, którego życie było pełne dynamiki, wysiłku, z rzadkim odpoczynkiem.

     Artysta nie mógł zapomnieć o różańcu świętym, ważnym elemencie duchowości św. Ludwika. Święty trzyma duży różaniec, opadający mu z lewej strony, dla upamiętnienia drogi, jaką doszedł do świętości: przez Maryję do Jezusa, ponieważ różaniec jest refleksją o Tajemnicach Jezusa Chrystusa z duchem Maryi. Wierny sługa Maryi – ta cecha duchowej postaci św. Ludwika wyrażona jest w geście prawej nogi, którą depcze diabła. Montfort w proroczy sposób mówił o tej walce. (Patrz 50-51 z TPN).

     Postać diabła, przygniecionego do ziemi nogą świętego, w lewej ręce trzymającego Traktat i próbującego go rozerwać, a prawą ręką zasłaniającego twarz, aby nie ugodziło go spojrzenie św. Ludwika. Całość jest pewnym artystycznym przedstawieniem proroctwa z Traktatu (Patrz nr 114 TPN) dotyczącym przyszłości tego dokumentu.

     Piękno rzeźby jest odbiciem wewnętrznego piękna św. Ludwika, który całkowicie oddał się Maryi, aby stać się całkowicie oddany Jezusowi. 

owi.