[A. WZNIOSŁOŚĆ IMIENIA PRZYJACIELA KRZYŻA]
3. Nazywacie się Przyjaciółmi Krzyża. Jak że to wielkie imię! Przyznaję: jestem nim urzeczony i olśniony. Jaśnieje ono mocniej niż słońce, wznosi się wyżej niż niebiosa, jest bardziej chwalebne i uroczyste niźli najwspanialsze tytuły królów i cesarzy. Jest to bowiem wzniosłe imię Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga i zarazem prawdziwego człowieka: to bez wątpienia imię chrześcijanina1.
4. Chociaż jednak olśniony jestem jego blaskiem, to również nie mniej przeraża mnie jego ciężar. Ileż w tym imieniu kryje się koniecznych i trudnych obowiązków, wyrażonych w słowach Ducha Świętego: „Genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis”2. Przyjaciel Krzyża jest człowiekiem przez Boga wybranym spośród dziesięciu tysięcy ludzi żyjących podług zmysłów i rozumu; wybranym na to, żeby stał się człowiekiem w pełni Bożym. Wznosi się on ponad rozum i całkowicie przeciwstawia się zmysłom poprzez życie i światło czystej wiary oraz żarliwe umiłowanie Krzyża.
Przyjaciel Krzyża jest wszechmocnym królem i bohaterem, który zwycięża szatana, świat i ciało w ich trzech pożądliwościach3. Umiłowaniem upokorzeń powala on pychę szatana; umiłowaniem ubóstwa zwycięża chciwość świata, umiłowaniem cierpienia osłabia zmysłowość ciała.
Przyjaciel Krzyża jest człowiekiem świętym i oderwanym od wszystkiego, co widzialne; jego serce wznosi się ponad to, co nietrwałe jest i zniszczalne; mówi on o tym jedynie, co w niebie4. To człowiek, który przechodzi przez ziemię jak obcy i pielgrzym5, a nie oddając jej swojego serca, spogląda na nią z góry, obojętnie, i stąpa po niej z pogardą.
Przyjaciel Krzyża jest wspaniałą zdobyczą Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego na Kalwarii, w jedności z Jego świętą Matką; jest Benonim albo Beniaminem, synem boleści i prawicy6, w Jego bolejącym sercu zrodzonym, wydanym na świat przez Jego przebity prawy bok i skąpanym w szkarłacie Jego krwi7. Wierny owej Krwi, z której się zrodził, oddycha tylko krzyżem, krwią i śmiercią dla świata, dla ciała i dla grzechu8, by na tej ziemi być całkowicie ukrytym z Jezusem Chrystusem w Bogu9.
Przyjaciel Krzyża, wreszcie, rzeczywiście nosi w sobie Chrystusa, a raczej – jest on drugim Jezusem Chrystusem, tak, że naprawdę może on powiedzieć: „Vivo, jam non ego, viuit vero in me Christus: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus”10.
5. Moi drodzy Przyjaciele Krzyża, czy wy w działaniach waszych jesteście właśnie tacy, jak to właśnie ukazuje wasze wzniosłe imię? Albo: czy przynajmniej pragniecie tego rzeczywiście by stać się takimi, przy pomocy łaski Bożej, w cieniu Krzyża z Kalwarii, i wobec Matki Bożej Litościwej? Czy podejmujecie niezbędne ku temu środki? Czy weszliście może na prawdziwą drogę życia11, która jest wąską i ciernistą drogą Kalwarii? Czy też, wcale o tym nie myśląc, jesteście na szerokiej drodze świata, która wiedzie ku zatraceniu? Czy macie świadomość, iż bywa droga, która człowiekowi wydaje się prosta i pewna, ale prowadzi go w końcu do śmierci12?
6. Czy dobrze umiecie odróżniać głos Boga, Jego łaski, od głosu tego świata i natury? Czy słyszycie głos Boga, naszego dobrego Ojca, co rzucił potrójne przekleństwo podążających za pożądliwościami świata: voe, voe, voe habitantibus in terra13; do was zaś woła z miłością, wyciągając ku wam ramiona: „Separamini, popule meus14: Odłącz się, wybrany ludu, drodzy Przyjaciele Krzyża mego Syna; odłącz się od ludzi tego świata, wyklętych przez mój Majestat, obłożonych klątwą przez mojego Syna15 i potępionych przez Ducha Świętego16. Uważaj, żeby nie spocząć na ich zatrutym tronie, nie uczestnicz w ich naradach nawet, nie przystawaj na ich drodze17. Uciekajcie z samego środka wielkiego i ohydnego Babilonu18. Słuchajcie wyłącznie głosu mego umiłowanego Syna, podążajcie tylko Jego ścieżkami, ponieważ dałem Go wam, aby On był waszą drogą, prawdą, życiem19 i waszym wzorem: Jego słuchajcie20”.
Czy wsłuchujecie się zatem w słowa ukochanego Jezusa, który do was woła, obciążony brzemieniem Krzyża: „Venite post me: pójdźcie za Mną21; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności22; confìdite, ego vici mundum: ufajcie! Jam zwyciężył świat”23?
_______________
1Por. Ga. 6, 14.
21 P 2,9: „Rodzaj wybrany, królewskie kapłaństwo, naród święty, lud [Bogu] na własność przeznaczony”.
3Por. 1 J2, 16.
4Por. Flp 3, 20.
5Por. 1 P 2, 11.
6Por. Rdz 35,18.
7Por. J 19, 34.
8Por. Rz 6,2.8.11; 1 P 2,24.
9Por. Kol 3,3.
10Ga 2, 20.
11Por. Prz 6, 23; 10, 17; Jr 21, 8.
12Por. Prz 14, 12.
13Ap 8,13.
14Por. Lb 16, 21; Iz 52, 2.11; Ap 18, 4.
15Por. J 17, 9.
16Por. J 16, 8-11.
17Por. Ps 1, 1.
18Por. Iz 48, 20; Jr 50, 8; 51, 6.9.45.
19Por. J 14,6.
20Mt 17,5; Łk 9,35; 2 P 1,17. Por. także Mk 9,6.
21Mt 4,19; Mk 1.17.
22J 8,12.
23J 16,33.